Источна Европа во потрага на историско место

Источна Европа во потрага на историско место

НИЕ ВО МАКЕДОНИЈА НЕ ИЗМИСЛИВМЕ НИШТО НОВО. ДУРИ И ДОЦНИМЕ!Хеусен вели дека изненадува културниот феномен на свртување кон минатото, токму во ова време на напредна технологија.[1]

Централна и Источна европа го бараат и се враќаат на нивното заслужено и историско место во Европа. Низ цела Источна Европа може да најдете градови кои пропаѓаат. [2] Градови кои се опишуваат како „бетонски пустелии без душа”.[3]

„особено по 1989 година сеќавањето и заборавот станаа домининантни прашања во посткомунистичките земји во Источна Европа“ (Huyssen, 2000).

„еден од најизненадувачките културни и политички феномени последниве години е појавата на сеќавањето како клучно прашање во западните општества, свртувањето кон минатото кое стои во силен контраст со привилегирањето на иднината кое беше толку карактеристично долг период во дваесетиот век“ (Huyssen, 2000).

_________________

[1] Andreas Huyssen, “Present Pasts: Media, Politics, Amnesia”, Public Culture Volume 12, Number 1, Winter 2000.

Цивилизирано лице на империјата на лагите

In Germany, all traditional, Classical architecture is still associated with tyranny and extermination under the Nazis. Architects consider that the erection of a column is more dangerous than a nuclear power station. The construction of a splendid Classical colonnade alarms them much more than a line of tanks coming from the Krupp factories.

Classical architecture was not one of the means by which the daily propaganda maintained its reign of terror over the masses. On the contrary it was the civilized face, the aesthetic and cultured façade of this empire of lies...

http://zeta.math.utsa.edu/~yxk833/KRIER/suppression.html

Новиот историзам

Старо и ново во Хамбург, Германија. Новоградба со стаклена фасада и зграда во стилот на историзмот .

Денес, архитектите воопшто не се стегаат да користат помали или поголеми делови од големиот фундус на историјата на архитектурата. Тезата е дека се шири еден нов историзам. Тоа не е теза на Скопје 2014. И станува збор за историзам кој треба да се разликува од историзмот на 19 век. Не мора да се мачите да барате значења - европеизација, антиквизација, буржоазија, апсолутизам. Ако се обидете да барате значења пак влегувате во стапицата на еднолинеарното мислење или разбирање на времето. Но, од друга страна, не можете во новиот историзам да барате ниту постмодерна деконструкција или иронија.

---

По модернизмот (After Modernism)

After Modern

ism

Roger Scruton, After Modernism, City Journal, Spring 2000

Architectural modernism rejected the principles that had guided those who built the great cities of Europe. It rejected all attempts to adapt the language of the past, whether Greek, Roman, or Gothic: it rejected the classical orders, columns, architraves, and moldings; it rejected the street as the primary public space and the facade as the public aspect of a building. Modernism rejected all this not because it had any well-thought-out alternative but because it was intent on overthrowing the social order that these things represented—the order of the bourgeois city as a place of commerce, domesticity, ambition, and the common pursuit of style.

Modernism in architecture was more a social than an aesthetic project. Le Corbusier, the Russian constructivists, and Hannes Meyer when director of the Bauhaus claimed to be architectural thinkers: but the paltriness of what they said about architecture (compared with what had been said by the Gothic and classical revivalists, for example) reveals this claim to be empty. They were social and political activists who wished to squeeze the disorderly human material that constitutes a city into a socialist straitjacket. Architecture, for them, was one part of a new and all-comprehending system of control.

Барок од бетон? Зошто да не.

Auf dem Schloßplatz in Berlins historischer Mitte entsteht der größte Ziegel-Neubau der Nachkriegszeit in Deutschland. 3,5 Millionen rote Ziegelsteine werden dafür sorgen, dass aus dem Betonrohbau, der ab März 2013 aus der riesigen Baugrube emporgewachsen ist, nach und nach ein rotes Schloss wird. Doch anders als das Rote Rathaus, das nur ein paar Hundert Meter entfernt steht, wird das Berliner Schloss nur vorübergehend "erröten". Denn schon bald wird der rote Ziegel, wo er nicht von Schmuckelementen aus Sandstein verdeckt wird, mit einer beigen Putzschicht versehen.

The palace will restore the familiar picture of Berlin, complete its historic centre and heal the previously wounded cityscape. Its reconstruction is making Berlin once more the much-loved ‘Athens on the Spree’. In this way a counterpoint is being created to the mass-produced modern areas of the city’s centre.
As a result, Berlin is now again becoming an exciting city in architectural terms as well. If it doesn’t want to become boring, modernity has to face up to the city’s history, allow itself to be judged against historic architecture and compete with it. The way Berlin Palace is utilised will be pioneering, redefining in its task the centre of the city.

http://berliner-schloss.de/en/

Културниот континуитет наспроти футуризмот

Принц Чарлс констатира дека во менталниот склоп на светот на бизнисот и градежништвото длабоко е всадена идејата на футуризмот. 

Еднакво, на таквиот ментален склоп му е туѓа идејата за културниот континуитет.